در زندگی اجتماعی افراد به ویژه هر چه نزدیکتر باشند و با هم معاشرت بیشتری داشته باشند، در مورد یکدیگر خطا، اشتباه مرتکب می شوند یا قضاوت و داوری نادرستی ارایه می کنند و ظلم و ستمی روا می دارند، خداوند به این واقعیت اجتماعی اشاره کرده، می فرماید: ِ وَ إِنَّ کَثیراً مِنَ الْخُلَطاءِ لَیَبْغی بَعْضُهُمْ عَلى بَعْضٍ إِلاَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ؛
از سوی دیگر، ما انسان ها خود دچار خطا، اشتباه و گناهان بسیاری در برابر خداوند هستیم که از مجازات و کیفر الهی بیم داریم. خداوند متعال راهمنایی مناسبی را پیش روی ما نهاده است تا به وسیله آن بتوانیم مغفرت و بخشودن الهی را به دست آوریم:
وَ لْیَعْفُوا وَ لْیَصْفَحُوا أَ لا تُحِبُّونَ أَنْ یَغْفِرَ اللَّهُ لَکُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحیم (نور، آیه 22)
و در آیه دیگر تصریح می فرماید: وَ أَنْ تَعْفُوا أَقْرَبُ لِلتَّقْوى وَ لا تَنْسَوُا الْفَضْلَ بَیْنَکُمْ إِنَّ اللَّهَ بِما تَعْمَلُونَ بَصیرٌ (بقره، آیه 237)
وَ إِنْ تَعْفُوا وَ تَصْفَحُوا وَ تَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحیم؛ و اگر عفو کنید و چشم بپوشید و ببخشید، (خدا شما را مىبخشد) چرا که خداوند بخشنده و مهربان است! (تغابن /14)
بر اساس این آیات، اولاً باید مراقب باشیم به نزدیکان خود، ظلم و ستم نکنیم ثانیاً برای کسب مغفرت الهی ،باید دیگران را عفو کنیم، ببخشاییم و خطای آنان را از صفحه دل خود بیرون کنیم تا خداوند به طور حتمی از گناهان ما درگذرد، اگر ما حاضر نباشیم از خطای کوچک فردی بگذریم و او را ببخشیم، چگونه انتظار داریم خداوند خطای بزرگ و گناهان ما را ببخشاید؟!