طبیعت آدمى، بسیار عجول و شتابزده است. خداوند می فرماید:
خُلِقَ الْانسَنُ مِنْ عَجَلٍ سَأُوْرِیکُمْ ءَایَتىِ فَلَا تَسْتَعْجِلُونِ(37)انبیاء
« انسان از شتاب آفریده شده است. به زودى آیاتم را به شما نشان مىدهم. پس [عذاب را] به شتاب از من مخواهید. »
از این که خلقت بشر از خمیر مایه عجله و شتاب دانسته شده است، استفاده مىشود که انسانها اگر چه از شرایط و محیط خارجى (جامعه، تربیت و ...) تأثیر مىپذیرند، ولی غرایز انسانى نیز در آنان مؤثرند.[1] چنان چه کنترل طبایع و غرایز انسانى، امرى ممکن است.
از این که خداوند از شتاب نهى نموده است، استفاده مىشود که قدرت بر کنترل شتابزدگى، در انسان موجود است. [2]