یادآورى نعمتهاى الهى، داراى تأثیرى بسزا در توجه آدمى به خدا و دستیابى به رستگارى است.[1] یاد نعمتهای الهی، عشق و محبّت مىآورد و محبّت به خداوند، اطاعت را در پى دارد و اطاعت نیز رستگارى به دنبال دارد.[2] توجه دادن مردم به نعمتهاى الهى، از روشهاى تبلیغى- هدایتى پیامبران الهی است:[3]
فَاذْکُرُواْ ءَالَآءَ اللَّهِ لَعَلَّکُم تُفْلِحُونَ (اعراف/ 69) « پس نعمتهاى خدا را به یاد آورید، باشد که رستگار شوید.»
بر اساس این آیه حضرت هود (ع) از مردم خویش خواست تا همواره نعمتهاى الهى را به خاطر داشته باشند. مبلغان دین، وظیفه دار توجه دادن مردم به نعمتهاى الهى هستند.
بدینسان پذیرش انذار و رهنمودهاى انبیا و یاد کردن دائمی نعمت های الهی، زمینهساز نیل آدمى به فلاح و رستگارى است.[4]