ادعای ایمان همه افراد، با امتحان، آزموده می شود!

برخی می پندارند که با نامگذاری خود به مسلمان، مؤمن، شیعه و .... یا با انتساب و ادعا نمودن این عناوین یا با دادن شعارهای لفظی مسلمانان، افراد  با ایمان و ...، همای سعادت را در خواهند یافت. خداوند متعال با رد چنین پندار و توهم باطلی، به صراحت می فرماید: أَ حَسِبَ النَّاسُ أَن یُترَْکُواْ أَن یَقُولُواْ ءَامَنَّا وَ هُمْ لَا یُفْتَنُونَ وَ لَقَدْ فَتَنَّا الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ  فَلَیَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِینَ صَدَقُواْ وَ لَیَعْلَمَنَّ الْکَاذِبِین (عنکبوت 2و 3)؛ آیا مردم گمان کردند همین که بگویند: «ایمان آوردیم»، به حال خود رها می ‏شوند و آزمایش نخواهند شد؟! ما کسانى را که پیش از آنان بودند آزمودیم (و اینها را نیز امتحان می ‏کنیم) باید علم خدا درباره کسانى که راست می گویند و کسانى که دروغ می گویند تحقق یابد!

بر اساس این آیه، سنت آزمودن ادعاها، گفته ها، شعارها و نسبت دادن و نامگذاری ­ها، سنت دیرپای الهی در میان همه امت ها بوده  و هست تا اهل صداقت از دروغ پردازان، جدا شوند و حقیقت، آشکار گردد.

مراقب باشیم ایمان واقعی کسب کنیم، و آن را در خود تثبیت و نهادینه کنیم. زیرا ادعای ایمان و تظاهر به آن، به تنهایی سودمند نیست!